قبل از درمان افسردگی با دارو، مهم است که سایر وضعیت ‌های پزشکی بیمار که ممکن است علائم بیماری ناشی از آنها باشند را پزشک باید بررسی کند. درمان افسردگی با دارو برای تمام شکل های این بیماری، مطمئنا کار درستی نخواهد بود. شناخت انواع افسردگی در انتخاب روش مناسب برای درمان آن ها مزمن مهم است. اگرچه بعضی از انواع افسردگی متفاوت از یکدیگر هستند، ولی همه آن ها بر سلامت و کیفیت زندگی، اثرات طولانی‌ مدت مشابهی دارند. برای برخی از حالت های افسردگی مزمن گاها داروهای ضدافسردگی تجویز می شود که این حالت ها عبارتند از:

• اختلال افسرده‌ خویی

این مورد را به عنوان نوعی از افسردگی با علائمی ملایم ‌تر و کمتر که معیارهای بیماری های اختلال عصبی حاد را برآورد نمی‌ کند، توصیف می کنند. این حالت حدود 7 درصد از عموم مردم را در مراحل مختلفی از زندگی تحت تاثیر قرار می‌ دهد. اما با توجه به این که خفیف است، درمان افسردگی با دارو برای آن در درصد کمی از افراد مورد توجه خواهد بود. معمولا چیزی حدود 40 افراد با این اختلال به شکل سرپایی درمان می شوند.

• اختلال افسرده‌ خویی محض

حالتی شدید تر نسبت به اختلال قبلی است. در این حالت خلق ‌وخوی افسرده همراه با حداقل دو علائم اضافی افسردگی حاد خود را نشان می دهند. برخی دانشمندان بیان می کنند که اختلال افسرده‌ خویی محض ممکن است منجر به علائم شناختی مانند عزت نفس پایین شود. درمان افسردگی با دارو در این حالت برای شمار بیشتری از بیماران در نظر گرفته می شود. همچنین در این حالت تصمیم‌ گیری و تمرکز را مشکل می ‌سازد و احساسات فراگیر نومیدی به شخص مبتلا دست می ‌دهد. در این شرایط بهره گیری از روش درمان افسردگی با دارو به بیمار کمک زیادی خواهد کرد.